HOERA, HET ZIJN ER TWEE

Mijn collega Ronald heeft er een mooie uitdrukking voor: Astrid draait zich vast in de riem die ze zelf heeft bedacht. Die is raak. En ik wil graag uit de riem die al een tijdje knelt. Ik heb genoeg gedacht en geschreven over tekst en beeld en hoe/of die een eenheid kunnen worden. Bij deze de laaste blog over dit onderwerp. Voorlopig, in ieder geval.

Taalwetenschapper Maryanne Wolf peuterde als eerste aan het gespje. In een interview in de Volkskrant van 14 maart 2023 zei ze: ‘In tegenstelling tot zien of spreken is lezen onnatuurlijk voor een mens, het is een cognitieve functie die we pas zesduizend jaar geleden hebben verkregen. Onze hersenen bleken in staat om tussen hersengebieden voor visie en taal nieuwe verbindingen aan te leggen.’

Met de komst van het schrift als weerslag van taal zijn we twee hersengebieden gaan koppelen. Zien en spreken zijn twee verschillende dingen, maar in schrift komen ze samen. Dat is al voldoende combinatie van beeld en tekst. Als je er dan nog een tekeningetje bij maakt, ja jee, dan wordt het gewoon een beetje veel. Bij mij dan hè?

Ik ben los(ser). Ik zie het nu als mazzel dat ik iets kan doen in het ene domein en dat ik iets kan doen in het andere domein. Daar ga ik lekker mee door. Willen de twee gebieden gaan overlappen, dan is dat mooi. Maar dat moet niet aangelijnd.